Het lijkt wel of kinderen steeds bijdehanter worden naarmate ze ouder worden. Twee turven hoog en het bekkie dat daarmee gepaard gaat? Natuurlijk, ze gaan naar school en leren in deze periode van vriendjes en vriendinnetjes. Maar serieus, ik geloof niet dat ik heb geknikkerd met iemand met een maatje 28 aan zijn pootjes.
Mijn eigenste creatie heeft nu iets nieuws. Daar waar hij normaliter eenmaal een stampvoet gaf bij correctie -je weet wel, zo’n stamp op de grond in combinatie met een hele diepe “ehhhnouuuuuuu”-, heeft meneer nu het napraten aan zijn arsenaal toegevoegd.
Zo werd ik laatst boos omdat er niet geluisterd werd. En in plaats van een meegaand kind, kreeg ik de zin die ik uitsprak terug alsof ik net zo’n apparaatje had ingedrukt om mijn stem op te nemen. Ken je ze nog? Die sleutelhangers met een gezichtje? Op het ene oogje stond ‘rec’ en op de ander ‘play’. Ik moest en zou er eentje hebben maar op mijn vijfen-fucking-dertigste hoef ik mezelf niet nogmaals te horen. En zeker niet uit iemand die zichzelf grappig vindt op een moment dat hij om te janken is.
Heel jammer is ook dat er geen einde aan komt als je hem streng doch rechtvaardig vraagt te stoppen. Waar hij het vandaan heeft mag Joost weten maar ik weet wel dat ik het bloedje irritant vind.
Ook weet ik dat ik nu zelf nog beter op mijn woorden moet letten. Daar waar ik normaal nog weleens een zachte “Fuck” of “kut” eruit gooide als er iets mis, werd ik laatst met mijn neus op de feiten gedrukt toen ik boven bezig was met de was en ik vanaf beneden keihard “godsamme” hoorde omdat er iets niet ging zoals het moest. En geloof me, uit een kind van vier horen deze woorden niet te komen.
Nu kwam mijn lievelingsmens -ugh- laatst uit school met een beteuterd gezichtje. Toen ik ernaar vroeg zei hij dat een jongetje uit zijn klas -die normaal zijn aaaaaaaaaaallerbeste vriend is- niet meer zijn vriend was. Boos keek-ie voor zich uit zonder er verder een woord over te reppen. Voorzichtig vroeg ik verder naar het waarom. Ik bedoel, als je zelf je smuichel houdt, moet ik het maar bespreekbaar maken hè. Ik dacht dat er serieuze problemen zouden komen, maar hij keek op met een nog bozere blik en zei:
“Hij praatte me na en ging zelfs door toen ik STOP HOU OP zei.”
JENSANDTHECITY.COM 