Ik had er al een aantal keren over gelezen en ook de nodige kiekjes voorbij zien komen. Waarom ik nog nooit bij het populaire Instragam museum was geweest? Vraag het mijn moeder.
Vandaag was zo’n dag. Een druilerige zondag, brak vriendje en teveel energie bij mezelf. Naar buiten gaan was voor mij geen optie want: ontplofte haren, poedel bek incluis. Al snel pitchte ik mijn idee om naar het Wondr museum te rijden. Hij? Hij had er op zich niet heel veel zin in en toen hij de roze entourage er omheen zag nog minder.
Toch stapten we -onvoorbereid en zometeen zul je lezen wat on fokking voorbereid is- de auto in naar Amsterdam-Noord. Eenmaal aangekomen kon je niet aan de kassa kaartjes scoren en moest dat dus vooraf. Oké, onvoorbereid part 1 in the pocket. Snel als ik ben probeerde ik voor de deur alsnog de kaarten a 24,50 de stuk te bemachtigen maar ze werken er met shifts en de eerstvolgende shift begon anderhalf uur(!) later.
De zenuwen kwamen opzetten. Vooral omdat er op de website stond dat je echt op tijd moest zijn. Ik probeerde te bellen met het museum maar na zes keer iemand aan de lijn gehad te hebben, het idem aantal keren mijn verhaal in het Engels had uitgelegd en net een keer meer ben opgehangen in mijn oor, zag ik dat het eten op tafel werd gezet. Ik kan je vertellen dat ik nog nooit zo snel de kipsaté van mijn stokje heb gepord en de patatjes gingen ook te hard in vijf minuten.
We besloten bij Loetje aan ’t IJ te gaan lunchen. Voel je onvoorbereid part 2 ook aankomen? Dan zit je goed. De tijd streek voort en onze shift kwam steeds dichterbij. Mijn kipsaté daarentegen helemaal niet.
Na twintig minuten lag de rekening op tafel en schoten we terug de auto in. En met succes want op tijd waren we. Na een korte uitleg over wat er komen ging, mochten we naar binnen.
De ene kamer nog gekker dan de ander. En allemaal natuurlijk foto waardig. En dit was dan ook waar het publiek continu mee bezig was. Het doen, het bekijken en vooral overal foto’s van maken. Van een bak vol spekjes, een silent disco, karaoke kamer, spiegeltunnel en ballenbak. Tot kleurrijke kamers vol gekke attributen. Het kon niet gek genoeg binnen de muren van de Wondr experience.
Niemand leek er ook moeite mee te hebben te poseren in de meest gekke posities. Wat wel erg leuk was aan de experience was dat je vooraf kon registeren. Daarmee kreeg je een QR-code die je bij de fotopalen kon scannen en het perfecte kiekje voor gratis kon maken. Wilde je het liefst na de experience laten afdrukken? Dan kon dat uiteraard ook tegen een vergoeding. De foto’s kwamen uiteraard ook voor nop in je mailbox, waardoor printen niet noodzakelijk was.
Zelf was ik erg gecharmeerd van de ballen- en spekjesbak. Ik heb me toch bommetjes gemaakt in die zooi, daar word je bang van. Uiteraard ook de nodige kiekjes gemaakt en op dit punt had ik misschien beter met een vriendin kunnen gaan want die zou iedere tien seconden dat ik om een foto zou vragen begrijpen.
Nog een drankje scoren na het vertier? Dit kon ook in het experience café. Roze drankjes, roze versnaperingen, roze everywhere. Ook dit was erg leuk opgezet.
Het is zeker de moeite waard om er een kijkje te nemen, tenminste, als je van een gekke art-ish “doe” museum houdt. Ik keek mijn ogen uit en dat was volgens mij precies de bedoeling.
JENSANDTHECITY.COM 